سوانح طبیعی همواره چالشی بزرگ در دستیابی به توسعه پایدار جوامع انسانی بوده است. نگاهی که تا کنون در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته ،بیشتر نگاه مقابله ای و کاهش مخاطرات بوده است. حوزه ادبیات مخاطرات در یک تغییر پارادایم از (ارزیابی مخاطرات) به سمت (تحلیل آسیب پذیری) تغییر رویه داده است. در پژوهش پیش رو با توجه به تبیین رابطة تاب آوری در جهت کاهش اثرات سوانح طبیعی ، در راستای شناخت ابعاد ت...

چکیده امروزه عمدتاً شهرها و جوامع سکونت­گاهی در مکان­هایی ایجاد یا بنا شده­اند که به­لحاظ مخاطرات طبیعی درمعرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا به­دلیل پیشرفت­های تکنولوژی در معرض انواع سوانح انسان­ساخت هستند. نگاهی­که تاکنون در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته، بیشتر نگاه مقابله­ای و کاهش مخاطرات بوده است. دراین میان، مفهوم تاب­آوری، مفهوم جدیدی است که بیشتر در مواجهه با ناشناخته­ها و عدم قطع...

چکیده امروزه عمدتاً شهرها و جوامع سکونت­گاهی در مکان­هایی ایجاد یا بنا شده­اند که به­لحاظ مخاطرات طبیعی درمعرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا به­دلیل پیشرفت­های تکنولوژی در معرض انواع سوانح انسان­ساخت هستند. نگاهی­که تاکنون در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته، بیشتر نگاه مقابله­ای و کاهش مخاطرات بوده است. دراین میان، مفهوم تاب­آوری، مفهوم جدیدی است که بیشتر در مواجهه با ناشناخته­ها و عدم قطع...

امروزه، خسارات فراوان مخاطرات طبیعی و انسانی به محیط و کالبد شهرها باعث شده است که مفهوم تاب آوری به منظور کاهش آثار سوانح، به حوزه‌ای مهم در عرصه مدیریت بحران تبدیل شود. شناخت تاب آوری می‌تواند به تعیین صفات و ویژگی‌هایی که ظرفیت مقابله جوامع با سوانح را افزایش می‌دهند کمک نموده و ابزارهایی را برای کمک به فرآیند کاهش آسیب پذیری پیشنهاد نماید. پژوهش حاضر از نظر هدف، پژوهشی کاربردی و از نظر ماهی...